1 Եւ Յոբը պատասխանելով ասեց.
2 Ես սորանց նման շատ բաներ եմ լսել, դուք ամենքդ
3 Մի՞թէ վերջ կայ դարտակ խօսքերին, կամ թէ քեզ ի՞նչ է գրգռում որ պատասխանես։
4 Ես էլ ձեզ նման կ’խօսէի, եթէ ձեր հոգին իմ հոգիի տեղը լինէր. Ձեզ դէմ խօսքեր կ’շարադրէի, եւ
5 Ձեզ կ’քաջալերէի իմ բերանովը, եւ իմ շրթունքների շարժումը կ’սփոփէր։
6 Թէ խօսեմ էլ՝ ցաւս չի փարատուիլ. Եւ լռեմ էլ՝ ի՞նչ կ’գնայ ինձանից։
7 Բայց հիմա նա ինձ հոգնեցրել է. Դու ամայի ես արել իմ բոլոր ընտանիքը։
8 Դու ինձ խորշոմացրել ես, սա վկայութիւն է դառել. Եւ իմ նիհարութիւնն ինձ դէմ վեր է կացել, երեսիս յանդիմանում է ինձ։
9
10
11
12 Հանգիստ էի ես, բայց նա ինձ փշուր փշուր արաւ, եւ բռնեց վզիցս ու ջախջախեց ինձ, եւ
13 Ինձ շրջապատեցին նորա աղեղնաւորները, նա ճղոտում է իմ երիկամունքներն ու չէ խնայում. Լեղիս գետինն է թափում։
14 նա ինձ պատառում՝ պատառ պատառ է անում. Քաջազունի պէս ինձ վերայ է յարձակվում։
15 Քուրձ փակցրի ես իմ մորթի վերայ, եւ իմ
16 Երեսս կարմրոտել է լալուցս. Եւ արտեւանունքիս վերայ մահուան ստուեր կայ,
17 Թէեւ ձեռքերումս անօրէնութիւն չ’կայ, եւ աղօթքս մաքուր է։
18 Երկի՜ր, մի ծածկիր իմ արիւնը. Եւ
19 Հէնց հիմա էլ ահա
20 Ինձ ծաղր անողներն իմ բարեկամներն են. Իմ աչքն արտասվում է դէպի Աստուած.
21
22 Որովհետեւ այս մի քանի տարիները կ’վերջանան, եւ